als werken slapen wordt

17 augustus

als werken slapen wordt

deze week leek wel een jaar! Vannacht heb ik voor het eerst mijn schuimrubberkuil ingeruild voor een matras nadat ik had beseft dat ik anders op een morgen in twee stukken wakker zou worden. Zo diep was het holletje in het midden geworden dat zelfs Parijzenaren zich erover zouden verbazen. Daarbij mijn kamergenoot meneer rat die het behaagt om aan het plafond te knagen en vannacht zelfs tegen mijn bed op sprong en je begrijpt dat mijn integratie 's nachts nog niet helemaal soepeltjes verloopt. Maar ik ben nog banger om m dood uit zo'n val te moeten halen dan om naar dat knagen te luisteren dus voorlopig ben ik blij met de vooruitgang van die matras.

Zondag ben ik naar Morogoro gereist, ergens 200km hiervandaag hoog in de Uruguru mountains. Wachtend op het busstation tot mijn reisgenoot zou komen heb ik nog eens flink mijn Swahili geoefend op een lange rij mannen die allemaal wel mijn vriend wilden zijn en mijn telefoonnummer wilden weten. Ik heb flink peentjes gezweet want toen het regende zetten ze me op een bankje en gingen allemaal tegelijk tegen me aan zitten en schreeuwen dat ik van hen een ticket moest kopen en met ze moest trouwen. Enfin, toen Hariri kwam konden we eindelijk gaan en genoot ik van de groene vergezichten en de steeds hoger wordende bergen. Hajra, mn vriendin die daar studeert voor lerares woont er in een soort militair kamp dat ze school noemen en was er na een week al doodongelukkig. Wat een saaie stoffige bedoening vergeleken met de vrijheid van je eigen huisje in Dar es Salaam. Gelukkig kwam er een naakte man langsrennen met allemaal kinderen met stokken achter hem aan, dat vrolijkte ons weer op.

Verder ben ik gaan werken, maar het stelt nog niet veel voor. Ik heb mezelf allemaal opdrachten gegeven dus vervelen doe ik me niet. Vrijdag komt er een supplement uit over de onafhankelijkheid van Indonesie, Nederland heeft eindelijk haar spijt betuigt, zo ben ik ook nog eens op de hoogte van het nieuws (gek he, als je het zelf schrijft en nakijkt) maar hier vinden ze dat Europa ook wel eens spijt aan Afrika mag betuigen.

kwa herini,

Selma