Hakuna Matata

13 september

Hakuna Matata

(Donderdag) zit ik in het duurste internetcafe is zelfs hier geen verbinding. Tot de lampjes weer knipperen rechtsonderin mijn beeldscherm type ik maar wat in WordPad. Leer je computer kennen. Soms denk ik zelfs dat ze het persoonlijk bedoelen als er weer eens net als je het hard nodig hebt geen internet is. Ik val haast in slaap boven mijn toetsenbord. Gisteren kwam Aga (Imma's broer) na vijf jaar studeren in de US eindelijk thuis en was het groot feest de hele middag en avond. En vanochtend even groot feest om om vijf uur de moskee te horen zingen: opstaan! bidden! Haleluja... Vandaag hebben we de halve dag melig gedaan op kantoor, om elf uur gingen we na een vergadering pizza eten en later een beetje interessant naar ons bureau staren voor het geval de baas om de hoek keek. 

Ik heb met een heleboel communication officers van UN agencies genetwerkt de afgelopen week, voor sommige was ik heel zenuwachtig, zoals vanochtend voor de IMF. Ik had de hele website gelezen en nog voelde ik me een dummie. Ergens halverwege Oktober is UN week en onze krant wil dat daar extra aandacht aan besteden. Dat is een van mijn projecten nu. Er moeten zoveel mogelijk advertenties komen want dat levert geld op. En ik heb totaal de ballen verstand van zakelijk denken dus als je goed luistert hoor je in Nederland mijn hersens nog kraken. Maar al die oude taarten van Unicef en Unesco vinden me wel aandoenlijk geloof ik want ze helpen me aan alle kanten. 

Eindelijk heb ik ook echt Swahili les met subjunctief en negatief verleden tijd en wat heb je nog meer. Ik kan nu van die zinnen construeren als: wanneer ik kom zullen zij voor hem koken. Je moet wel geduld met me hebben, iedere zin duurt wel een paar seconden. En als ik thuis kom van les begint iedereen tegen me te ratelen om te kijken of ik het nu wel begrijp, dat is minder ;) Bovendien is iedereen van mening dat als ze met me praten ik hen ook wel 5 euro per uur kan betalen, zijn zij tenslotte niet ook mijn leraren? Ik moet eens opzoeken wat grapjas in het Kiswahili is. Al mn collega's steken graag de draak met me, sinds vandaag heet ik mtoto (babe), great... 

(Dinsdag) Ik ben weer uitgerust! Voor de insiders, ik heb Imma's fiets gerepareerd, en vul daarmee de schaarse vrije uurtjes. Heen en weer naar de stad, om eindelijk de wegen te leren kennen. Ondertussen ken ik alle kuilen en afslagen en kennen alle mensen die hun dagen langs de weg slijten mijn verschijning. Een blanke vrouw op een fiets, dat is me nogal wat. Alle andere fietsers zijn jongens die in de laagste versnelling stoer voorbij 'paraderen' als je dat zo kunt zeggen. Begin oktober ga ik een weekend fietsen dus ik moet een beetje trainen, in deze hitte is 20 km zonder water een hel, zoveel weet ik er al vanaf. 

De foto van die knappe dames die je ziet stond een tijdje geleden op de achterkant van onze krant. Het zijn meisjes die in aanmerking willen komen om de 13e vrouw van de koning van Swaziland te worden. Die man heeft het goed bekeken he? Er is hier zo'n heerlijke cultuur om er perfect uit te willen zien voor feestjes. Iedereen die me in een goudrode galajurk en hoge hakken wil zien kan zich richting Dar es Salaam begeven op een vrijdagavond. Op zaterdag heb ik nog pijn in mn kuiten, haha. Peace Out