long time

25 juli

long time

typen is niet echt mijn favoriete bezigheid, helemaal niet in internetcafe's waar de toetsen van het zweet en stof aan het bord blijven kleven en waar je een hamer nodig hebt om de space te bedienen. maar omdat de verhalen zich in mijn hoofd opstapelen en zich steeds vaker en dringender aan me opdringen zal ik er toch maar een of twee op deze bladzijde achterlaten, alle ongemak ten spijt. kan ik vanaf vanavond rustig slapen...

een week geleden kwam de nationale tv voor de tweede keer langs op ons project. de eerste keer om onze fietstocht van 30 man door de stad te filmen, nu om het Summer Camp te zien en mij en Hariri vragen te stellen over het hoe en waarom. die twee keer drie minuten hebben ons wereldberoemd gemaakt. toen we laatst langs een willekeurige weg door de stad liepen hoorden we een groepje kinderen tegen elkaar zeggen:

he die waren gisteren op televisie geloof ik. bij het sportnieuws.

nee man, dat kan niet. echt niet.

echt wel. dat komt gewoon omdat jij dom bent. jij kijkt alleen maar naar mtv.

veel erger zijn alle vrienden en bekenden en collega's die me hebben zien stotteren in het Swahili en vervolgens roepen hoe vreselijk goed het was. het project is er meteen super populair van geworden bij alle scholen in de stad, en alle andere jongeren projecten willen wel op een of andere manier samenwerken in de toekomst. de komende jaren zijn we flink druk waarschijnlijk, ik verheug me er nu al op. we hebben al een droom witte ngo 4 wheel drive uitgezocht en besloten hoe klein onze office mag zijn om toch nog comfortabel te kunnen werken. zelfs de business cards komen nu echt binnen kort want niets zo beschamend als je in een geairconditioned kantoor staat en moet zeggen dat je je adres wel op een papiertje wilt schrijven?

en dan de bijproducten van het project, al vier stelletjes, nieuwe hechte vriendschappen, gebruinde armen en benen, heel veel Swahili liedjes en dansjes in ieders hoofd en heupen, een enkele zin Swahili en overal beroemd. het lijkt wel kamp op de lageren school, ruzies en intriges, opvlammende liefdes en uitmaaktranen, eeuwig een beetje rondhangen met zn allen, tripjes naar het strand en de disco, plannen maken voor de volgende dag, klagen over het eten en de hitte en heel veel bezoekjes aan het ziekenhuis door alle medische klachten. nog nooit zoveel ziektes en problemen bij elkaar gezien als de afgelopen drie weken.

aya kwa herini, tijd is op!