adrenaline

07 augustus

adrenaline

na vijf weken drong het ineens tot me door dat het bijna over was, en zakte alle adrenaline als een plumpudding in elkaar, of beter gezegd, ikzelf zakte als een plumpudding in elkaar.

In al die weken is er zoveel gebeurd, vriendschappen,  verliefdheden, ruzies... veranderingen in de mate waarin iedereen  zich vrijelijk door de stad beweegt, zich geroepen voelt om voor het  project te werken of zijn eigen ding te gaan doen, al dan niet zonder  af te zeggen.

ik ben van een nogal onervaren leider in een redelijk in zichzelf  gelovende general manager veranderd, met altijd honderd dingen aan  m'n hoofd die met iedereen besproken moeten worden, of doorgedrukt,  of onder het tapijt geschoffeld. mijn werk bestaat vooral uit praten,  bespreken, luisteren, en aanvoelen wat belangrijk is. en dan mezelf  overwinnen en leren motiveren, leren streng zijn, leren de groep als  geheel toespreken omdat mensen behoefte hebben aan een centrale leiding.

ik woon nu met Laura in een huisje, en ook al heeft het zowaar drie kamers, we hebben maar spullen voor eentje, precies een geleend bed,  een geleende set lakens en een zelf gekochte deken. bergen kleren en  make up, wat eten, meestal half bedorven en een verzameling flesjes  in de douche die er iedere dag weer voor zorgt dat alles overstroomt.  het is heerlijk. geen kasteel meer zoals met mijn ouders, geen  gastgezin waarin je je beschaafd moet gedragen, geen gedoe met  spullen opruimen want die zijn er niet. we delen alles, en als m'n  geliefde komt dan verhuisd Lau gewoon even naar buiten en andersom.  als we aan het einde van de dag klaar zijn met werken gaan we meestal  even siësta houden of roddelen, en dan 's avonds uit, met wat  vrienden iets drinken, dansen, eten, beetje chillen en de serieuze  kant van het leven inruilen voor feestjes. ik ben wel gelukkig  hierzo. we maken plannen voor de komende jaren, zien erop toe dat  onze Tanzanianen met kerstmis naar Nederland komen. het zijn een leuk  stel, en ik verheug me op hun cultuurshock, of klimaatshock beter  gezegd.

enfin, ik kruip straks maar weer even in bed voor een siësta,  voordat, je raadt het al, vanavond het weekend serieus begint. Ik heb  er al zin in, en mijn lijf al bijna, dat wordt soms een beetje moe van alcohol en slaaptekort...

nu ben ik in Arusha, even lekker chillen met mn vriendje in de kou (we dachten eerst dat er hier AC was, bleek gewoon de buitenlucht te zijn) de groep is beestjes kijken in de parken en voor de kenners onder ons, ik zing alweer liedjes en hoor vogeltjes fluiten, goed teken!